Een plek die voelt als thuiskomen

Het begon op een snikhete zolder van een vakantiehuis in Winterberg, Duitsland. Voor het eerst verkenden we onze woonwensen voor later.

Zomer 2022.

Al bijna 25 jaar gingen we met zeven gezinnen op vakantie. Onze kinderen groeiden samen op, we deelden lange tafels en korte nachten, en de vanzelfsprekende vriendschap werd ieder jaar hechter.  Steeds vaker kwam die vraag op tafel: wat als we zó zouden kunnen leven? Niet alleen in de vakantie, maar het hele jaar door?

Tijd om die vraag serieus te onderzoeken in plaats van jaar naar jaar 'm eens vrijblijvend op te werpen. Het vakantiehuis in Winterberg had helemaal bovenin nog twee slaapkamers die we niet in gebruik hadden genomen. Dat leek ons een geschikte ruimte om ons een dag terug te trekken en te onderzoeken waar onze dromen eigenlijk over gingen.

We begonnen te schetsen. We vertelden elkaar wat we belangrijk vinden in het leven.

We droomden van een plek waar je jezelf kunt zijn, en toch altijd omringd door mensen die je zien. Een plek met rust, met natuur, met zorg voor elkaar zonder gedoe of verplichtingen.

Een plek die voelt als thuiskomen.

Zomer 2023. 

We zaten in Italië, in een ander vakantiehuis. De zon brandde, we hadden een mooie plek in de schaduw gevonden om de plannen concreet te maken.

Vijf huishoudens hadden uitgesproken dat ze verder wilden. Maar tegelijk was er ook een leegte.

Een van ons ontbrak: de man die altijd het vuur maakte tijdens onze vakanties. Die het moment vond om iedereen dichter bij elkaar te brengen. Hij is er niet meer, en juist daardoor beseften we des te scherper waar het in het leven om gaat: vieren dat we bestaan, en dat samen blijven doen zolang het kan.

Op dat moment kreeg onze droom een naam: de VuurSteen.

Het staat voor warmte en gezelligheid, voor levenslust en samen genieten. Voor de vonk die nodig is om te blijven geloven in iets dat nog niet bestaat. En natuurlijk is het ook een herinnering aan de man die bij iedere mogelijke gelegenheid zocht naar een geschikte vuurplaats en het vuur aanstak.

Vanaf dat moment besloten we het echt te gaan doen.

De VuurSteen begint met vijf huishoudens, maar het is geen besloten groep. De woningen die wij voor ogen hebben, vormen samen een kleine samenleving. Iedereen heeft zijn eigen voordeur en eigen plek, maar er is ook een gezamenlijke ruimte voor activiteiten.

Het gaat om samen leven, maar niet benauwend.

Activiteiten zijn er voor wie er zin in heeft. Je kiest zelf hoe dichtbij of hoe teruggetrokken je wilt zijn. Het is onze eigen blue zone: een plek waar je langer gezond en gelukkig blijft, omdat je onderdeel bent van een gemeenschap, waar mensen jou zien.

Bij een van onze werkbezoeken bezochten we onder meer woongemeenschap Het Kwarteel in Culemborg.

Daar spraken we met Jan, inmiddels 92 jaar. Hij stond dertig jaar geleden aan de wieg van hun woongemeenschap en woont er nog steeds met plezier. Toen ik zijn enthousiaste verhalen hoorde en zag hoe energiek hij was, wist ik het zeker: dit werkt.

Werkbezoek aan het Kwarteel

Waar we naar op weg zijn

Nu is het 2025.

We zoeken een groene plek waar je de seizoenen kunt voelen en waar vogels en bomen deel uitmaken van het dagelijks ritme. Tegelijk moet het leven om de hoek zijn: een bakker, een huisarts, een bibliotheek, een filmhuis en een treinstation of bushalte op fietsafstand.

Een plek die je vrijheid geeft om je terug te trekken én om eropuit te gaan. We willen zo’n acht tot vijftien woningen die samen een geheel vormen en levensloopbestendig zijn. Zodat iedereen er kan blijven wonen, ook als het lijf wat trager wordt.

We willen een groep vormen met verschillende leeftijden, achtergronden en ideeën. Als kerngroep nemen we het voortouw. Zodra er een locatie is, gaan we als gezamenlijke groep verder om de woongemeenschap vorm te geven.

En vanzelfsprekend bouwen we duurzaam, met respect voor de natuur die ons omringt.

Hoe we het aanpakken

We hebben inmiddels een vereniging opgericht en organiseren ons als CPO: we zijn zelf de opdrachtgever en nemen samen beslissingen. Een proces waarin we gezamenlijk de toekomst vormgeven die we voor ogen hebben.

We willen samenwerken met een architect die oog heeft voor menselijkheid en ontmoeting, voor privacy én voor de warme, speelse elementen die ervoor zorgen dat een woonplek echt voelt als leven.

We weten dat dit niet in een paar maanden gerealiseerd is. Het vraagt gesprekken, plannen, vergunningen en geduld.

Maar het is een investering in een manier van wonen die niet alleen goed is voor onszelf, maar ook voor de samenleving. Want nu ouderen steeds langer zelfstandig moeten wonen en zorg schaars wordt, hebben we nieuwe woonvormen nodig waarin mensen naar elkaar omkijken.

Waar we nu staan

We verkennen op dit moment verschillende locaties in regio Nijmegen, Arnhem en Wageningen. De gesprekken lopen, de puzzelstukjes beginnen in elkaar te vallen en het voelt alsof het met elke stap concreter wordt.

Nu zoeken we mensen die zich herkennen in wat je hier leest. Mensen die verlangen naar rust én levendigheid. Naar vrijheid én verbondenheid. Naar een thuis waar je mag zijn zoals je bent.

Zie jij jezelf hier wonen?

Zomer 2030.

Met gezamenlijke voorzieningen, zoals een atelier, wasruimten, een klusruimte, logeerkamers en een of meerdere deelauto’s. Met je eigen plek wanneer je dat wilt, en gezelschap wanneer je daar blij van wordt.

Misschien eten we een of twee keer per week samen in de gezamenlijke keuken. Wellicht komt er een yogagroep, een koor, een boekenclub of een groep die samen muziek maakt. Veel is mogelijk en hangt af van je eigen initiatief.

En tegelijkertijd verwachten we betrokkenheid, want een woongemeenschap vraagt ook om ‘werk’ dat gedaan moet worden: bestuursfuncties, tuin, onderhoud, noem maar op.

Klinkt dit nog steeds goed? Dan ontmoeten we je graag.